پلی‌لیست نغمۀ تنبور و بعضی سازها

در میان سازهای سنّتیِ رایج در ایران، تنبور از لحاظِ قدمت، گستردگی و گونه‎گونی در شکل و اندازه‎، بسیار قابل توجه است. یافته‎های باستان‎شناسی، دیرینگی بسیار زیاد این ساز را در ایران نشان می‎دهد. قدیم‌ترین این یافته ها سه تندیسک سفالین به دست آمده در شوش متعلق به ۱۵۰۰ قبل از میلاد است که در دست‎های یکی از آن‎ها سازی شبیه تنبور هست. همچنین تصویری نقش شده بر تخته‌سنگ‌های تپه کیون‌جیک در حوالی شهر موصل متعلق به حدود ۱۰۰۰ قبل از میلاد، نیز نوازندگانی تنبور به دست را نشان می‎دهد. به نوشته ابن خرداذبه در ایرانِ پیش از اسلام، نواختن تنبور در ری، طبرستان و دیلم بیش از سایر مناطق رواج داشته و این ساز اغلب آواز را همراهی می کرده است. امروزه تنبور در سرتاسر ایران رواج دارد، اما کانون اصلی این ساز کرمانشاه و کردستان و نواحی شمالی لرستان است. از استادان نوازندگی این ساز می‎توان به نام‌هایی چون درویش امیر حیاتی، سیدامرالله شاه‎ابراهیمی، طاهر یارویسی، سیدخلیل عالی‎نژاد، علی‎اکبر مرادی، کیخسرو پورناظری و علیرضا فیض بشی‎پور اشاره کرد که هر کدام سهم زیادی در پیشرفت نوازندگی این ساز داشته‎اند. استاد شهرام ناظری نیز از جمله هنرمندانی است که برای معرفی و اعتلای جایگاه تنبور زحمات بسیاری کشیده‎اند و گویی نام تنبور در دهه‎های اخیر با صدای او عجین شده است.
بانگ گردش‎های چرخ است که این که خلق می‌رسانندش به تنبور و به حلق ما همه ابنای آدم بوده‎ایم در بهشت این لحن‎ها بشنوده‎ایم نغمۀ تنبور و بعضی سازها اندکی ماند بدان آوازها

فهرست:
۱- مقام جلوشاهی
۲- مطرب مهتاب رو
۳- سرطرز
۴- مقام گل و خاک
۵- یار آسمانی
۶- دست افشان
۷- ابر در ابر
۸- قطعه ی بی کلام رزم
۹- قطعه ضربی
۱۰- سازسماعی در مقام کردیلی حجازکار
۱۱- تک نوازی تنبور در مقام مجنونی