آلبوم تصویری نوستالژی

آلن دلون، آرنولد، آل پاچینو، چاپلین، براندو، مورگان فریمن، رابرت دنیرو، داستین هافمن… همه «نقش اول»ها آنجا هستند، در اولین موزیک ویدئوی آلبوم تصویری رضا یزدانی؛ «نوستالژی». هر کاری کند، باز هم خواننده سینماست. همه ۱۲ کلیپ «نوستالژی» رنگ و بویی از سینما در خود دارند: وقتی در «نقش اول» بخشی از موزیک فیلم های «پدرخوانده» و «پاپیون» را استفاده می کند و صحنه هایی از فیلم های مشهوری مثل «بربادرفته»، «ترمیناتور» و …. را پخش می کند، وقتی در «کافه رویا» می خواند «… یکی داغ سینما رکس وقت اکران گوزن ها»، وقتی در «نوستالژی» سردر سینما متروپل را نشان می دهد، و حتی در «پشت صحنه»، وقتی سربه سر کامبیز دیرباز، پژمان بازغی، سام درخشانی، مسعود کیمیایی و … می گذارد. عشق رضا یزدانی به تهران در «نوستالژی» موج می زند: پرسه می زند در شهر، سوار تاکسی و اتوبوس می شود «من و تو شبیه تهران و ترافیک» و لب دریاچه چیتگر است وقتی می خواند «بهترین فرار ما از دود، تله کابین بام تهران بود».کارهای رضا یزدانی به زبان نسل امروز است و به جای فضاهای سوپرلوکس اغلب کلیپ ها، زندگی ایرانی واقعی را ترسیم می کند: با مونوپاد فیلم می گیرد، بستنی می خورد و زیر آب سلفی می اندازد. شعرهایش هم همینطور است «ما مث ویروسیم و محیط ویندوز» و لحن خواندنش بیشتر شبیه درد دل کردن است.رضا یزدانی نه تنها شعر کم نمی آورد، بلکه آنقدر مضامین جدید در هر آهنگش هست که باید چند بار گوش بدهی تا همه آن را هضم کنی. مثلا در «پیکان»، وقتی از برگ جریمه، صف بنزین و بوق کشدار می گوید، اولش متوجه نمی شوی پیکانِ به آخر خط رسیده، خواب گذشته را می بیند. و خاطره بازی، امضای رضا یزدانی است: از رستوران همسفر تا لاله زار و لیموناد شیشه ای و کافه نادری…، ولی «حیف نمیشه به عقب برگردیم».

اثری از: رضا یزدانی
خواننده: رضا یزدانی
ناشر: رضا یزدانی و علی اوجی
کد کتابخانه ملی: ۲۴۳۱۹و